سلام.خداحافط
سلام
خداحافظ
چیزی تازه اگر یافتید
بر این دو اضافه کنید
تا بل
باز شود این در گم شده بر دیوار.
غریب
مادر بزرگ!
گم کرده ام در هیاهوی شهر
آن نظر بند سبز را
که در کودکی بسته بودی به بازوی من
در اولین حمله ناگهانی تاتار عشق
خمره دلم
بر ایوان سنگ و سنگ شکست
دستم به دست دوست ماند
پایم به پای راه رفت
من چشم خورده ام
من چشم خورده ام
من تکه تکه از دست رفته ام.
شعر نا سروده
يك نهال نو شكفته تا ابد ،
گل نمي دهد !
موج مي زند هواي گرم !
ماه
-چشم مات مار كور-
خيره مانده بر
هاف ابر ماده ،
هوف ابر نر !
ناگشوده همچنان
يك گره به پاي معضلي !
محو مي شود درون مه
سايه خميده كسي !
نانشسته يك كلاغ روي شاخه چنار !
يك سوال بي جواب
جان خويش را ،
براي يك محال پست مي كند !
كنفرانس شعر برگزارمي شود ،
بي حضور هيچ شاعري !
يك پسر ، پدر نشد !
مانده تا طلوع ماه !
پيچ و تاب مي خورد كسي ز درد استخوان
تا شود همان كه بود
تا شود همان !
يك نفر به جرم قتل خويش دستگير مي شود ،
بي پليس و پاسبان !
خيس اشك مي شود كلاه يك جوان ،
در كيوسك پادگان !
يك اميد ، نا اميد ماند !
چشم وا نمي كند
لاك پشت كوچكي
بر جهان ناشناس !
پاره پاره دفتري !
رشته رشته روي خاك ،
گيس هاي چون كمند دختري !
باد ما را خواهد برد...
باد ،
پرده ها را آرام تكان مي‌دهد
و ما
بچه هاي خوش باور
لبريز از اضطراب و اميد ،
زواياي نيمه روشن را به هم نشان مي‌دهيم !
درختان سبزند و
ماشين ها و گنجشك ها
بلند بلند چيزي مي گويند !
اين‌جا نيز ،
حرفي به ارزش يك ليوان
آب خنك
به دست دلي نمي‌رسد !
بايد برگرديم !
بايد به جايي برگرديم كه رنگ دامنه هايش
تسكين بخش اندوه بي‌پايانمان باشد !
به جايي كه چون خاشاك هاي پوسيده ،
از لابه‌لاي شاخه هاي سرسخت‌تر ،
به خاك جارو شده رسوب كنيم !
باد ،
ما را خواهد برد !
خواهد برد و باران
به خاك تبديلمان خواهد كرد !
به خاكي كه طلاست
و مرگ را غير قابل تغيير ساخته است
خاك ،
خاك گس حسادت و حيات !
سي صد سال...
بويايي كافي نيست ،
شنوايي هم و چشايي و حس لامسه و بينايي !
به سلامي كه كسي گفت به ما ،
در خيابان در كوه !
مي‌كشد جاذبه‌ي حلقه دستي
دست‌هاي دل و ذهنت !
وقتي نيستي ت به كاري
به سلامي كه شنيدي و گذشتي از آن !
به كلاغي كه سپيدار همه عمرش را اره كردي با فكر
تا كه با چوب نه چندان خوبش
ميز تحريري بسازي ، دفتر هم...
گاه‌گاهي نه هميشه ، چند لحظه
حق با توست !
سي صد سال ؟
قارقار گفتن و رؤياي پنيري ديدن ،
به بزرگي همين ميز...
گريه در يك لحظه ، زندگي سي صد سال !
آفرينش
در پناه كوهي،
گل سرخي با ناز
خفته بر دامن سبز گل سرخي ديگر..
شب،
شبي توفاني است!
سرودي براي مادر
پشت ديوار لحظه‌ها
هميشه كسي مي‌نالد
چه كسي است او؟!
زندگینامه ی دنیل ردکلیف